Tawaku masih lega
Raut wajah masih biasa
Nada telfon sesekali berbunyi
Terpanggil tuk hampiri
Ku duduk sebentar
Dengar pesan suara yang tersimpan
Perlahan hingga aku terkejut kelimpungan
Kala itu aku memang lapar
Sedang makan sesuap nasi jadi hidangan
Tak lagi ingin nasi ku suapkan
Seakan tulang runtuh dari badan
Karya Khoniatur Rohmah RPK IMM PBII